Przeciwwirusowe białka szkarłatki są bardzo interesujące ze względu na ich wielorakie i silne właściwości przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe (P. Wang i in., 1998), w tym przeciwko ludzkiemu wirusowi niedoboru odporności. Szkarłatka jest potężnym stymulatorem systemu immunologicznego promującym proliferację limfocytów T i B i zwiększającym stężenie immunoglobulin.

Przeprowadzono badanie w celu ustalenia, czy korzeń szkarłatki rzeczywiście działa przeciwnowotworowo na komórki raka sutka. Korzenie szkarłatki zliofilizowano i sproszkowano. Sproszkowany materiał ekstrahowano trzykrotnie za pomocą mieszaniny metanolu i wody lub wodą. Ekstrakty wprowadzano w stężeniach od 0,0 do 1,0 mg/ml do kultur ludzkich komórek raka piersi (ATCC z–75–30) w pożywce RPMI z dodatkiem dziesięcioprocentowej FBS (płodowej surowicy bydlęcej) i hodowano w obecności serii rozcieńczeń surowych ekstraktów przez 24, 48 i 72 godziny. Antyproliferacyjny wpływ surowych ekstraktów z korzenia szkarłatki na komórki nowotworowe mierzono za pomocą testu MTT. Metanolowowodne ekstrakty z korzenia szkarłatki znacznie zmniejszały proliferację komórek raka piersi i ich wzrost przy stężeniu 0,6 mg/ml i większym. Wodny ekstrakt z korzenia szkarłatki wykazał mniej hamujący wpływ na wzrost raka piersi. Zachodzi potrzeba wykonania szczegółowego badania mechanizmu modulacji wyciągów z korzenia szkarłatki, w oparciu o które będzie można stworzyć odpowiedni preparat. Póki co wykonywane ze szkarłatki preparaty są wykorzystywane w chemioterapii w różnych zastosowaniach.

Badania wykazały, że pospolita szkarłatka przypuszczalnie zawiera lek na dziecięcą białaczkę. Antywirusowa proteina szkarłatki anty-B43 (B43-PAP) jest zawartą w tej roślinie toksyną. B43 jest wyposażona w zwalczającą komórki białaczkowe broń: PAP. W jednym z badań u 15 spośród 18 uczestniczących w nim dzieci uzyskano remisję.

W badaniach nad wykorzystaniem antywirusowej proteiny zawartej w szkarłatce przeprowadzonych przez Instytut Parkera Hughesa osiągnięto ogromny sukces w leczeniu białaczki u dzieci: „Dwie części tego leku to przeciwciało B43 (inaczej anty-CD19) oraz przeciwwirusowa białkowa immunotoksyna [PAP] wytwarzana naturalnie przez szkarłatkę. B43 jest przeznaczona do rozpoznawania komórek białaczki B, podobnie jak naturalne przeciwciała do rozpoznawania i atakowania zarazków. Gdy przeciwciało znajdzie komórkę białaczki, przyczepia się do niej i B43 dostarcza drugą część leku: PAP. Uwalniany wewnątrz komórki przez przeciwciała PAP inaktywuje rybosomy produkujące proteiny konieczne komórce do przetrwania. Jeśli komórka jest niezdolna do produkcji białek, specyficzne komórki białaczki giną. Przy pomocy B43-PAP leczono ponad 100 pacjentów z minimalnymi skutkami ubocznymi”.

Przeciwwirusowe białko szkarłatki unieruchamia rybosomalne „generatory energii” w komórkach zakażonych wirusem HIV. Mitogeny szkarłatki stymulują produkcję komórek B i T przez układ odpornościowy. Jednak zwiększają one również wrażliwość na zawarte w żywności lektyny. Wykazano, że obecne w korzeniu szkarłatki triterpenoidowe saponiny przeciwdziałają opuchliźnie i obrzękom powodowanym przez ostrą reakcję alergiczną.

 

Preparaty, środki ostrożności i uprawa

Korzenia szkarłatki można bezpiecznie używać zewnętrznie, na przykład w okładach. Liście szkarłatki są jadalne po dwukrotnym ich ugotowaniu. Spożywanie surowych liści i korzeni szkarłatki może powodować zapalenie żołądka i jelit z intensywnymi wymiotami i pienistą biegunką.

Zwykle szkarłatka jest używana jako nalewka w dawce jednej kropli dziennie. Połykanie trzech suszonych jagód szkarłatki codziennie przez miesiąc bez ich żucia, po czym jednej suszonej jagody dziennie przez okres do jednego roku, jest bezpieczne. Nie wolno przedawkowywać. Szkarłatka często występuje w środkach aplikowanych miejscowo, takich jak kremy, maści i olejki. W celu zniwelowania objawów przeziębienia, grypy, bólu gardła, zapalenia sutka lub migdałków, niektórzy przyjmują przez dwa tygodnie nalewkę z korzenia szkarłatki. Przy leczeniu zapaleń skóry spowodowanych przez wypryski lub łuszczycę należy rozpuścić pięć kropel nalewki w trzech czwartych filiżanki ciepłej wody (60 ml), zamoczyć w niej kawałek materiału o rozmiarach około 5 na 5 cali (12,7 x 12,7 cm) i stosować jako okład powtarzany trzy razy dziennie przez okres do dwóch tygodni. W leczeniu błoniastego i konwulsyjnego zapalenia krtani i tchawicy można podawać co 30 minut dziesięć kropel soku z dojrzałych jagód szkarłatki z taką samą liczbą kropel alkoholu.

Stosowanie korzenia szkarłatki w leczeniu obrzęku limfatycznego, zapalenia jąder, bólu jajników lub jako alternatywnego leku na raka powinno odbywać się pod nadzorem lekarza.

Istnieją pewne środki ostrożności, o których należy pamiętać. Kiedy korzenie, liście i owoce zostają połknięte, mogą zatruć zwierzęta, w tym również ludzi. Objawy zatrucia szkarłatką to pocenie się, pieczenie w jamie ustnej i gardle, ostre zapalenie błony śluzowej żołądka, wymioty, krwawa biegunka, zaburzenia widzenia, podwyższona liczba białych krwinek i utrata świadomości. Jeśli niemowlę spożyje więcej niż pół uncji (około 14,2 g) jagód lub korzenia albo 10 jagód, może dojść do śpiączki i śmierci przez porażenie układu oddechowego. Nie ustalono norm bezpieczeństwa dla kobiet w ciąży, matek karmiących i dzieci do sześciu lat. Nie należy stosować korzeni szkarłatki, jeśli ktoś cierpi na chorobę wątroby lub nerek. „Przypadkowe narażenie na działanie soków z Phytolacca americana poprzez ich spożycie, przez rozcięcie lub otarcie na skórze albo przez spojówki doprowadziło u wielu ludzi do zmian hematologicznych, w tym u naukowców badających ten gatunek”. (G.K. Rogers, 1985)

Szkarłatkę najłatwiej uprawiać w klimacie umiarkowanym. Naziemna część rośliny zamiera w zimie. Młode pędy podobne do szparagów tworzą się na wiosnę i można ją hodować z korzeni. Szkarłatka kwitnie przy ciepłej pogodzie od lipca do września (na półkuli północnej). W Stanach Zjednoczonych uprawia się jej niewiele. Hodowcy z Indii dostarczają ją na nowy rynek leków stosowanych w chemioterapii.

Szkarłatka często występuje w stanie dzikim i zawsze taką zbieram. Rośnie na żyznych pastwiskach, wysypiskach, w ogrodach, na otwartych przestrzeniach w lesie i wzdłuż ogrodzeniowych żywopłotów. Rośnie też na glebach żwirowych, a także na podmokłych, piaszczystych i wapiennych, jakie występują na Florydzie. To roślina wieloletnia rozsiewana z nasion lub hodowana z bardzo dużego korzenia.

W USA nie można kupić ekstraktów ze szkarłatki w sklepie, ponieważ FDA (Food and Drug Administration – Urząd ds. Żywności i Leków) uważa je za zbyt toksyczne, aby mogły być dopuszczone do swobodnego stosowania przez ogół społeczeństwa. Jednakże można nauczyć się korzystania z tego leku pod kierunkiem doświadczonego zielarza lub lekarza naturopaty. Z kolei w Australii taką nalewkę można kupić w sklepie z naturalnymi preparatami.

 

O autorze:

Shabari Bird jest specjalistką w zakresie fermentacji, procesu, którego nauczyła się od swojego ojca jako nastolatka i który wykorzystała będąc jeszcze młodą kobietą jako pomoc w wyleczeniu się z raka, gdy lekarze dawali jej tylko sześć miesięcy życia. Jej pasja do biodynamicznego i organicznego rolnictwa zrodziła się w następstwie zmiany jej stylu życia, tak samo jak jej zainteresowanie rolniczymi i medycznymi zaletami szkarłatki, które bada od 35 lat. Założyła wiele szkół, w tym Native Wisdom School (Szkoła Ludowej Mądrości), Gaia Institute (Instytut Gai) i Sacred Drums of the Earth (Święte Bębny Ziemi). Jest także przewodnikiem Vision Quest. Jest wdową po Christopherze Birdzie, współautorze książek The Secret Life of Plants (Tajemne życie roślin) i Secrets of the Soil (Tajemnice gleby). Obecnie jest żoną swojego długoletniego przyjaciela Hugh Lovela, biodynamicznego rolnika i interdyscyplinarnego naukowca. Wspólnie założyli Quantum Agriculture Consultancy (Doradztwo Rolnicze Quantum) propagujące stosowanie w rolnictwie nowej nauki o subtelnych energiach. Skontaktować się z nią można, pisząc na adres poczty elektronicznej quantumagriculture@gmail.com lub poprzez jej stronę internetową zamieszczoną pod adresem www.quantumagriculture.com.

 

Przełożył Jerzy Florczykowski

 

Przypisy:

1. Radionika to dziedzina zajmująca się ogólnie tym samym, co medycyna chińska oparta na czakrach, meridianach i tak zwanej sile życiowej chi, z tym, że w radionice nie mówi się o tajemniczej sile życiowej, ale o prądzie elektrycznym niskiej częstotliwości. Radionika opiera się na tym, że wszystko, co istnieje, zbudowane jest z węzłów fal różnych częstotliwości, nie wyłączając człowieka. – Przyp. tłum.

 

Bibliografia:

• J.J. Armesto, G.P. Cheplick, M.J. McDonnell, „Observa­tions of the reproductive biology of Phytolacca americana (Phytolaccaceae)” („Obserwacje biologii reprodukcyjnej Phytolacca americana (Phytolaccaceae)”), Bulletin of the Torrey Botanical Club, 1983, 110:380–383.

• L. Barbieri, G.M. Aron, J.D. Irvin F. Stirpe, „Purification and partial characterization of another form of the antiviral protein from the seeds of Phytolacca americana L. (pokeweed)” („Oczyszczanie i częściowa charakterystyka innej postaci przeciwwirusowego białka z nasion Phytolacca americana L. (szkarłatki)”), Biochemical Journal, 1982, 203(1):55–59.

• A. Bolognesi, P.L. Tazzari, F. Olivieri, L. Polito, B. Falini, F. Stirpe, „Induction of apoptosis by ribosome-inactivating proteins and related immunotoxins” („Indukcja apoptozy przez białka dezaktywujące rybosom i pokrewne immunotoksyny”), International Journal of Cancer, 4 listopada 1996, 68(3):349–355.

• A. Bolognesi, L. Polito, „Immunotoxins and other conjugates: pre-clinical studies” („Immunotoksyny i inne odmiany – wstępne badania przedkliniczne”), Mini-Reviews in Medicinal Chemistry, 2004, 4:563–583.

• M.S. Bonness, M.P. Ready, J.D. Irvin, T.J. Mabry, „Poke­weed antiviral protein inactivates pokeweed ribosomes; implications for the antiviral mechanizm” („Przeciwwirusowa proteina szkarłatki dezaktywuje rybosomy szkarłatki – implikacje dla przeciwwirusowego mechanizmu”), The Plant Journal, luty 1994, 5(2):173–183.

• D.B. Caulkins, R. Wyatt, „Variation and taxonomy of Phytolacca americana and P. rigida in the southeastern United States” („Zróżnicowanie i taksonomia Phytolacca americana i P. rigida w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych”), Bulletin of the Torrey Botanical Club, 1990; 117(4):357–367.

• T. Girbés, J.M. Ferreras, F.J. Arias, F. Stirpe, „Description, distribution, activity and phylogenetic relationship of ribosome-inactivating proteins in plants, fungi and bacteria” („Opis, rozkład, aktywność i filogenetyczny związek białek dezaktywujących rybosomy w roślinach, grzybach i bakteriach”), Mini-Reviews in Medicinal Chemistry, 2004, 4(5):461–476.

• I. Goktepe, B. Milford, M. Ahmedna, „Investigation of anticarcinogenic activity of Poke root (Phytolacca americana)” („Badanie przeciwnowotworowego działania korzenia szkarłatki (Phytolacca americana)”), 2004, materiały dorocznego spotkania IFT (Institute of Food Technologists), 12–16 lipca 2004.

• E.P. Krenzelok, F.J. Provost, „The Ten Most Common Plant Exposures Reported to Poison Information Centers in the United States” („Dziesięć najczęstszych ekspozycji na działanie roślin zgłoszonych do Ośrodka Informacji o Truciznach w Stanach Zjednoczonych”), Journal of Natural Toxins, 1995, 4(2):195–202.

• G.K. Rogers, „The genera of Phytolaccaceae in the southeastern United States” („Rodzaj szkarłatkowatych w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych”), Journal of Arboretum Arnold, 1985, 66(1):1–37.

• A. Terenzi, A. Bolognesi, L. Pasqualucci, L. Flenghi, S. Pileri, H. Stein, M. Kadin, B. Bigerna, L. Polito, P.L. Tazzari, M.F. Martelli, F. Stirpe, B. Falini, „Anti-CD30 (BER=H2) immunotoxins containing the type-1 ribosome-inactivating proteins momordin and PAP-S (pokeweed antiviral protein from seeds) display powerful antitumour activity against CD30+ tumour cells in vitro and in SCID mice” („Anty-CD30 (BER = H2) immunotoksyny zawierające rybosom typu 1 dezaktywujący momordin i PAP-S białek (białko przeciwwirusowe szkarłatki z nasion) wykazują potężne działanie przeciwnowotworowe przeciwko komórkom guza CD30+ in vitro oraz u myszy SCID”), British Journal of Hematology, marzec 1996, 92(4):872–879.

• R.G. Wiley, D.A. Lappi, „Targeted toxins in pain” („Ukierunkowane toksyny w bólu”), Advanced Drug Delivery Reviews, 28 sierpnia 2003, 55(8):1043–1054.

 

Od redakcji:

Niniejszy artykuł jest zredagowaną publikacją zamieszczoną na stronie internetowej Quantum Agriculture pod adresem tinyurl.com, która po raz pierwszy ukazała się drukiem w magazynie Explore! (vol. 17, nr 6) w roku 2008. Więcej informacji na temat badań szkarłatki i jej własności przeciwnowotworowych można znaleźć na stronie Quantum Agriculture (www.quantumagriculture.com).