Mój końcowy produkt znacząco różnił się od uzyskanego przez Lenni. Postanowiłem sprzedawać go w 50 i 100-mililitrowych butelkach w mojej aptece, kiedy jeszcze ją prowadziłem. Zamiast podawać oryginalny sposób dawkowania, umieściłem po prostu etykietę o treści: „Przyjmować od pół do jednej łyżeczki w szklance wody w miarę potrzeb”, aby podkreślić przeciwzakaźne właściwości ekstraktu.

Okazało się, że wyciąg z czosnku był korzystny dla zdrowia jego konsumentów, znacznie skracając czas wychodzenia z chorób zakaźnych. Co ważniejsze, zacząłem otrzymywać od różnych osób wiadomości, że po zażyciu tego wyciągu razem z preparatem zawierającym witaminy z grupy B zaczęły one zauważać różnicę w postaci dodatkowych korzyści. Synergia działania obu substancji nie ograniczała się do pozbycia się infekcji, jako że ludzie szybko zorientowali się, że w wyniku ich przyjmowania czują się lepiej i są bardziej świadomi pod względem poznawczym. W związku z tym oba środki stały się częścią ich dziennej dawki naturalnych suplementów.

W latach 1997–2000 zdałem sobie sprawę z zakresu działania tego wyciągu z czosnku – jest on zarówno przeciwbakteryjny, jak i przeciwwirusowy i można go również stosować miejscowo. Stosując go zewnętrznie na zainfekowane rany, takie jak wrzody i czyraki, należy przygotować mokry opatrunek z wyciągiem i przykładać go bezpośrednio do rany. Zwykle jedno zastosowanie wystarcza. Argument, że to etanol jest tu skuteczny i to jemu należy przypisać zasługi, jest tylko częściowo prawdziwy.

Przyjmowanie codziennie wyciągu z czosnku przydaje się jako zabieg profilaktyczny. Osoby, które wielokrotnie ulegały wyniszczającym infekcjom klatki piersiowej każdej zimy, ostatecznie uwolniły się od nich. Skuteczne działanie zaobserwowano też u ludzi z zespołem przewlekłego zmęczenia.

Nie mam cienia wątpliwości, że przyroda na naszej planecie dostarcza nam wszystkiego, co potrzeba, abyśmy mogli zachować zdrowie i pomaga nam, jeśli zachorujemy. Oczywiście, w procesie powrotu do zdrowia doniosłą rolę odgrywają także inne czynniki. Jednak natura dostarcza nam całej gamy ziół, warzyw i owoców i rzecz w tym, aby wiedzieć, jak z niektórych z tych skarbów uzyskać to, co najlepsze.

W świecie, w którym kończą się antybiotyki, ten unikalny wyciąg z czosnku oferuje nadzieję swoim bezpośrednim i pośrednim sposobem działania, to znaczy bezpośrednio unicestwiając drobnoustroje i pośrednio wzmacniając układ odpornościowy. Jeśli komukolwiek z czytających to, co tu piszę, przyszło do głowy, że kryje się za tym chęć zysku z mojej strony, to zapewniam, że nic z tych rzeczy! Jest tak chociażby dlatego, że nie jestem lekarzem ani mikrobiologiem. Poza tym co może wiedzieć farmaceuta? Oprócz kilku listów od zadowolonych osób chwalących zalety tego wyciągu, większość uzyskanych przeze mnie danych pochodzi z obserwacji i zasłyszanych opowieści. Ale ostatecznie, czy właśnie to nie jest najważniejsze?

Ktoś mógłby pomyśleć, że skoro sprzedałem swoją aptekę w Manning w Perth, to jest to już koniec historii SLAGE (Specialised Light-Activated Garlic Extract – specjalny aktywowany światłem wyciąg z czosnku). Jednakże historia na tym się nie kończy. W moim życiu pojawił się kolejny posłaniec i otworzył się w nim kolejny rozdział.

Kiedy jeździłem po ludziach i starałem się zarobić na skromne utrzymanie, pracując jako zastępca farmaceuty, w roku 2002 zagościłem na krótko w Kalamunda w Perth. Apteka, w której pracowałem, obsługiwała zakon Sióstr Objawienia Świętego Józefa. Będąc katolikiem, dość szybko zaprzyjaźniłem się z siostrą Damien Warner, która używała bardzo ciekawego zwrotu na pożegnanie: „Obyś żył długo i umarł szczęśliwy”. Podczas jednej z naszych licznych rozmów zapytała, czy mógłbym polecić coś dla siostry Eny, która cierpiała na zaniki pamięci. Wiedząc, że rozwiązaniem może być odkryty przeze mnie SLAGE, odrzekłem: „Wszystko jest możliwe”.

W tym miejscu musimy zmienić temat, aby przedstawić teoretyczne podstawy kryjące się za procedurą, która pomogła siostrze Damien. Należy pamiętać, że wyciąg SLAGE powinno się prawidłowo określać jako sezonowany wyciąg z czosnku.

 

Statystyki i etiologia

Choroba Alzheimera jest chorobą neurodegeneracyjną, która charakteryzuje się postępującym pogorszeniem funkcji poznawczych związanym z ograniczeniem codziennej aktywności, obserwowanym zarówno w życiu codziennym, jak i w zmianach zachowań. Jest to najpowszechniejszy rodzaj przedstarczej i starczej demencji w dzisiejszym świecie. Zgodnie ze statystykami Światowej Organizacji Zdrowia w roku 1999 pięć procent mężczyzn i sześć procent kobiet w wieku powyżej 60 lat cierpiało na tę chorobę na całym świecie, co stanowi prawie 18 milionów przypadków.⁵ Według Alzheimer’s Disease International w roku 2013 oszacowano, że na demencję cierpiało na całym świecie 44‍ ‍400‍ ‍000 ludzi i oczekuje się, że do roku 2030 ta liczba wzrośnie do 75‍ ‍600‍ ‍000, a do roku 2050 do 135‍ ‍500‍ ‍000, przy czym przyrost ten będzie następował głównie w krajach rozwijających się.⁶ W Australii w roku 2015 prawie 343‍ ‍000 ludzi cierpi na demencję i w ciągu niespełna 10 lat ta liczba prawdopodobnie wzrośnie do 400‍ ‍000.⁷

Proces neuropatologiczny obejmuje utratę neuronów i atrofię głównie w korze czołowej i skroniowej wraz z reakcją zapalną związaną z odkładaniem się płytek amyloidu i nieprawidłowymi skupiskami fragmentów białkowych oraz splątanych wiązek włókien. Te neurotyczne płytki są stosunkowo nierozpuszczalnymi gęstymi rdzeniami włókien amyloidowych o grubości 5–10 nanometrów z bladą „aureolą” otoczoną dystroficznym zapaleniem nerwu, reaktywnymi astrocytami i aktywowanym mikroglejem. Ma też miejsce zwiększone występowanie monocytów i makrofagów w ścianie żyły mózgowej i reaktywnych komórek mikrogleju w sąsiednim miąższu.^8,9

W roku 2012 firma Pharmaceutical Research and Manufacturers of America poinformowała, że tylko trzy ze 104 możliwych metod leczenia, które rozmaicie podchodzą do zwalczania tej choroby, zostały zatwierdzone do stosowania w ostatnich 13 latach.¹⁰ Wśród tych metod wymienić można spowalnianie procesu obumierania komórek, inhibicję cholinoesterazy (enzymu uważanego za przyczynę rozpadu kluczowych neuroprzekaźników) i rozwój humanizowanych monoklonalnych przeciwciał, które atakują płytki beta-amyloidowe.

Ciągłe niepowodzenia kliniczne budzą wątpliwości co do etiologii choroby Alzheimera i zasadności hipotezy amyloidowej, która była promowana przez ponad dwie dekady i stworzyła zaporę dla poszukiwań pilnie potrzebnych terapii. W konsekwencji badacze rozszerzyli swoje podejście i szukają innych celów, takich jak fosforylacja białka tau/NFT, stabilizacja mikrotubul, immunoterapia tau, zaburzenia czynności mitochondriów i cukrzyca.¹¹

 

Środki ziołowe w zapobieganiu i leczeniu

Alternatywne metody leczenia środkami naturalnego pochodzenia są również przedmiotem badań jako potencjalne narzędzia terapeutyczne lub profilaktyczne. Po licznych badaniach okazało się na przykład, że chińska roślina lecznicza miłorząb japoński (Ginkgo biloba) zalecana jako lek zwiększający sprawność umysłu i wyostrzający pamięć w żadnej mierze nie zapobiega występowaniu choroby Alzheimera.¹² Tymczasem dostępny w sprzedaży suplement diety o nazwie Memo, który zawiera 750 mg liofilizowanego mleczka pszczelego, 120 mg standaryzowanego ekstraktu z miłorzębu japońskiego i 150 mg ekstraktu z żeń-szenia właściwego (Panax ginseng), przyjmowany przez pacjentów z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi przynosi poprawę w ciągu czterech tygodni.¹³ Z tego wynika, że mieszaniny różnych substancji mogą dawać lepsze wyniki niż pojedyncze elementy.

Rośliny, takie jak szałwia, miłorząb japoński, melisa, lawenda, dziurawiec i inne etnobotaniki, zostały zbadane pod kątem ich obiecującego udziału w leczeniu behawioralnych, psychologicznych i poznawczych objawów u osób z demencją.¹⁴ Kurkumina (główny składnik kurkumy) została zbadana pod kątem działania przeciwzapalnego, przeciwutleniającego i neuroochronnego oraz wpływu wywieranego na makrofagi i szlak oksygenazy hemowej.¹⁵

Rośliną, która wydaje się najbardziej obiecująca w rozwiązywaniu problemów neurologicznych, co udało się ustalić podczas badań na zwierzętach, jest czosnek.¹⁶ Najdokładniej zbadanym wariantem jest sezonowany ekstrakt z czosnku, jednakże z uwagi na to, że czosnek zawiera złożoną mieszaninę różnych związków chemicznych, charakter końcowego roztworu zależy od sposobu jego przygotowania.

Sezonowany wyciąg z czosnku przyrządza się, mocząc plasterki surowego czosnku w 15–20-procentowym wodnym roztworze etanolu przez okres do 20 miesięcy w temperaturze pokojowej w szczelnie zamkniętych ciemnych pojemnikach. Następnie ekstrakt filtruje się i uzyskuje koncentrat pod zmniejszonym ciśnieniem w niskiej temperaturze, który jest sprzedawany później zarówno w suchej, jak i ciekłej postaci, na przykład pod handlową nazwą Kyolic. Proces powoduje znaczne straty allicyny i zwiększa stężenie innych składników, z których wiele zawiera siarkę i jest rozpuszczalnych w wodzie. Główny związek siarki, S-allilcysteinę, wykorzystuje się do standaryzacji sezonowanego ekstraktu z czosnku. Inne składniki to alliina, cykloalliina, S-allil-L-cysteina, S-metylcysteina, S-etylcysteina, S-1-propenyl-L-cysteina, S-allilmerkapto-cysteina, arginina fruktozylowa i beta-chlorogenina.