Austriacki wynalazca Viktor Schauberger wykorzystał swoje rozumienie roli wibracji w pamięci wody w projektowaniu maszyn służących do generowania „żywej wody”, która występuje w naturze, gdy płynie zataczając na swojej drodze spirale i przemierzając wiry. Informacja może być przenoszona w powstałych w ten sposób mikroklastrach wibrujących centrów energetycznych przechowywanych jako wibracyjne odwzorowania lub ślady. Im silniejsze jest działanie wirowe, tym więcej jest przechowywanych informacji. Schauberger postulował, że tam, gdzie te odwzorowania są korzystne, wolne od zanieczyszczeń i toksyn, mogą przywrócić zdrowy rezonans w ludzkim ciele.²⁸

 

 

Trzymetrowy lej wodny wytworzony przez Viktora Schaubergera. (Źródło: youtube.com)

 

 

Podobną obserwację poczynił Gray w odniesieniu do homeopatii, sugerując, że lek homeopatyczny działa poprzez wibrację i jest skuteczny, gdy „wibracja” leku rezonuje z objawami pacjenta. Również w homeopatii rozcieńczona substancja jest energicznie wstrząsana, by zwiększyć skuteczność przechowywania informacji.

 

Rezonanse Schumanna

Już w roku 1991 podobne obserwacje na temat mechanizmu homeopatii poczynił niemiecki biofizyk Wolfgang Ludwig. Również on skupił się na wibracji jako kwestii fundamentalnej dla pamięci wody.²⁹ Zauważył, że kiedy pojedyncza cząsteczka wody ma wiele wibracji i emituje sygnały elektromagnetyczne w szerokim zakresie częstotliwości, struktury molekularne, które wynikają z wiązań wodorowych w wodzie, mogą wytwarzać znacznie większą liczbę częstotliwości wibracyjnych. Woda jest w stanie zarówno przechowywać, jak i przekazywać te częstotliwości. Niektóre z nich mogą być szkodliwe dla ludzkiego zdrowia, a inne – jak twierdzi – korzystne. Dotyczy to w szczególności naturalnie występującej częstotliwości 7,8 Hz, podstawowej częstotliwości rezonansu Schumanna.

Eksperymenty Montagniera są w tym kontekście szczególnie interesujące, ponieważ aby roztwór wodny DNA mógł emitować przenoszące informację pole elektromagnetyczne, musiał być stymulowany przez tło elektromagnetyczne o bardzo niskiej częstotliwości. Mogło ono pochodzić ze źródeł naturalnych (rezonansów Schumanna, których częstotliwość zaczyna się od 7,83 Hz) albo ze sztucznego tła elektromagnetycznego o częstotliwościach zbliżonych do rezonansów Schumanna.³⁰ Czy ta rola rezonansów Schumanna w pamięci wody wskazuje na szerszy związek z postulowanym istnieniem jakiejś formy globalnego pola informacyjnego – pola, które wykorzystuje ziemskie pola magnetyczne do przenoszenia istotnych biologicznie informacji łączących wszystkie żywe systemy i świadomość? W poprzedniej pracy zwracając uwagę na wyniki coraz to nowych badań potwierdzających istnienie takiego globalnego pola informacyjnego, wskazaliśmy, że nauka coraz częściej sugeruje, iż z pomocą naszej zbiorowej świadomości możemy wykorzystać to globalne pole informacyjne do wywierania wpływu nie tylko na nasze środowisko naturalne, ale także na siebie nawzajem.³¹

 

Nasz wpływ jako „istot wodnych” na innych?

Ta teza o „zbiorowej świadomości” ma oczywisty związek z koncepcją pamięci wody. Jeśli podstawą pamięci wody są, jak się sądzi, wibracje, to wydaje się, że mamy taką samą możliwość wykorzystania pamięci wody do wprowadzania pozytywnych zmian w naszym środowisku społecznym i naturalnym. Jeśli woda ma zdolność odzwierciedlania wibracji, które generujemy, to nasze wibracje mogą ostatecznie wpływać energetycznie nie tylko na wodę, na którą oddziałują, ale także na odbiorcę tych wibracji przekazywanych przez wodę. Jeśli weźmiemy pod uwagę to, że około 70 procent ludzkiego ciała składa się z wody, wówczas to, jak się czujemy, jak reagujemy na to, co nas otacza, i jak postrzegamy swoje miejsce na świecie, może mieć kluczowe znaczenie dla tego, w jaki sposób możemy wpływać na innych, przekazując im te reakcje i spostrzeżenia za pomocą pamięci wody. Ważne jest przy tym, aby zdawać sobie sprawę z tego, że choć taka „komunikacja wodna” może mieć pozytywny wpływ na odbiorcę, gdy woda została wystawiona na pozytywny wpływ z zewnątrz, to może ona również mieć negatywny wpływ, gdy została poddana złemu oddziaływaniu. Z tego właśnie powodu Emoto zachęca nas do miłości i wdzięczności w naszych sercach i do dzielenia się pozytywnymi wibracjami z tymi, którzy nas otaczają.³²

 

Wnioski

Kilka lat temu badania nad materią organiczną rozpuszczoną w wodzie³³ z zaskoczeniem wykazały, że „woda nie zapomina”,³⁴ ale zachowuje chemiczną pamięć o materiale organicznym, z którym miała kontakt. To sugeruje, że pamięć wody może mieć o wiele szerszy zakres. Woda ma zdolność do zachowania pamięci o wcześniej rozpuszczonych w niej substancjach, nawet wtedy gdy rozcieńczenie jest tak duże, że w roztworze nie ma już żadnej cząsteczki pierwotnej substancji. Istnieją dowody wskazujące, że pamięć wody nie ogranicza się tylko do spraw opartych wyłącznie na faktach. Nauka sugeruje, że pamięć wody może obejmować również szersze formy wiedzy, takie jak informacje energetyczne – na przykład emocje – które stanowią podstawę do rozwoju takich aspektów zrozumienia, jak mądrość i oświecenie. Te rewelacje dotyczące pamięci wody są spójne z licznymi mitami, wierzeniami religijnymi, podaniami ludowymi i innymi tradycjami. Woda nie wydaje się mieć jedynie zdolności do przechowywania informacji, które otrzymuje, ale w pewnych okolicznościach wydaje się również zdolna do ich przekazywania.

Chociaż istnieją różne teorie wyjaśniające mechanizm leżący u podstaw pamięci wody, uważamy, że dowody wskazują na to, iż jej sednem są wibracje i że woda może odzwierciedlać wibracje, które otrzymuje. Jak trafnie zauważył Nikola Tesla, „jeśli pragniesz poznać tajemnice wszechświata, myśl w kategoriach energii, częstotliwości i wibracji”.

Ponieważ wszyscy składamy się w większości z wody, wibracje, które wytwarzamy poprzez nasze emocje, myśli i uczucia, mogą determinować „wspomnienia”, jakie przekazujemy wodzie i to, w jaki sposób możemy wpływać na innych. Wiele rdzennych kultur od dawna wskazywało na jedność wszystkiego – na to, że wszystko jest jednością, zbiorową całością. Jako jednostki jesteśmy odpowiedzialni za wibracje, które emitujemy, i wpływ, jaki wywierają one nie tylko na inne osoby, ale także na tę całość.

 

O autorach:

Dr Philip Jamieson jest emerytowanym byłym pracownikiem naukowym i badaczem, który obecnie zajmuje się starożytnymi kulturami, mitologią, dobrostanem zwierząt, duchowością i środowiskiem. Publikował na wielu portalach i w wielu czasopismach, między innymi na Ancient-Origins.net i w dwumiesięczniku New Dawn. Mieszka w Brisbane w Australii i często podróżuje w poszukiwaniu większego zrozumienia. Więcej jego tekstów można znaleźć na jego blogu zamieszczonym pod adresem innerscribe.home.blog oraz mybitesizecredo.wordpress.com.

Marianne Schmidt jest pedagogiem, pracownikiem wsparcia, wolontariuszką i byłą pracownicą IT mieszkającą w Sydney w Australii. Ukończyła studia w zakresie administracji biznesu, jest również wykwalifikowanym coachem. Publikowała wcześniej na portalu Ancient Origins.net oraz w dwumiesięczniku New Dawn. Jej zainteresowania obejmują historię starożytną, mitologię, astrologię, reinkarnację, okultyzm, psychologię i środowisko. Pisuje na blogu zamieszczonym pod adresem starburstwisdom.wordpress.com oraz enlightenedtransformation.wordpress.com.

Dotychczas w Nexusie ukazał się jeden artykuł obojga autorów: „Reinkarnacja – prawda czy fikcja?” (nr 141).

 

Przełożył Mateusz Szemiot