Przypadek 9
Dawcą był trzyletni chłopiec, który wypadł z okna mieszkania, a biorcą pięciolatek z wadą przegrody i kardiomiopatią.
Matka dawcy zgłosiła:
„To było niesamowite. Kiedy spotkałam Daryla [biorcę] i jego rodzinę na spotkaniu transplantacyjnym, rozpłakałam się. Następnie udaliśmy się do drzewa dawania, gdzie wręcza się pamiątkę symbolizującą swojego dawcę. Już płakałam, kiedy mój mąż powiedział mi, abym spojrzała na stół, który mijaliśmy. To była rodzina [biorcy] z siedzącym tam Darylem. Wiedziałam o tym od razu. Daryl uśmiechnął się do mnie dokładnie tak, jak robił to Timmy [jej syn, dawca]. Po wielogodzinnej rozmowie z rodzicami Daryla czuliśmy się pocieszeni. To po prostu po pewnym czasie jakoś nie wydaje się w ogóle dziwne. Kiedy usłyszeliśmy, że Daryl wymyślił imię Timmy i podał jego wiek, rozpłakaliśmy się. Ale były to łzy ulgi, ponieważ wiedzieliśmy, że duch Timmy’ego żyje”.
Biorca powiedział:
„Dałem chłopcu imię. Jest młodszy ode mnie i nazywam go «Timmy». To jeszcze małe dziecko. Jest młodszym bratem, coś około połowy mojego wieku. Zranił się bardzo, gdy upadł. Myślę, że bardzo lubi Power Rangersów, tak jak ja kiedyś. Teraz już ich jednak nie lubię. Lubię Tima Allena z Tool Time, więc nazwałem go Tim. Zastanawiam się, gdzie poszło moje stare serce. Tęsknię za nim. Było zepsute, ale przez jakiś czas się mną opiekowało”.
Ojciec biorcy poinformował:
„Daryl nigdy wcześniej nie znał imienia swojego dawcy ani jego wieku. Do niedawna my też nie znaliśmy. Właśnie dowiedzieliśmy się, że chłopiec, który zginął, spadł z okna. Do tej pory nawet nie znaliśmy jego wieku. Daryl miał rację. Prawdopodobnie to był tylko szczęśliwy domysł czy coś takiego, ale był prawidłowy. Niesamowite jest to, że nie tylko podał prawidłowy wiek i domyślił się, jak umarł ten chłopiec, ale domyślił się też jego prawdziwego imienia. Chłopiec miał na imię Thomas, ale z jakiegoś powodu jego najbliższa rodzina nazywała go «Tim»”.
Matka biorcy zgłosiła:
„Czy zamierzasz mu powiedzieć prawdę o tym, co się stało? Timmy spadł, próbując dotrzeć do zabawki Power Ranger, która spadła na półkę okienną. Daryl nie dotknie już swoich Power Rangersów…”
Dyskusja
Zgłoszone tu przypadki są reprezentatywne dla ponad 74 pacjentów po przeszczepie, z których 23 było biorcami serca. Historie te zostały przekazane do zbadania drowi Pearsallowi w okresie ostatnich 10 lat.10
Ponieważ te historie były zbierane sporadycznie i klinicznie, nie jest możliwe ustalenie odsetka pacjentów, którzy zgłosili zmiany osobowości odzwierciedlające w różnym stopniu charakterystyczne cechy dawców. Niniejsze opracowanie zawiera teoretyczne i empiryczne uzasadnienie przeprowadzenia kontrolowanego kompleksowego badania.
Ogólnie biorcy przeszczepu niechętnie dzielą się takimi doświadczeniami ze swoimi lekarzami (a w wielu przypadkach nawet z rodzinami i przyjaciółmi).
Co więcej, panujące przekonanie, że wspomnienia są przechowywane głównie w układzie nerwowym (a także w układzie odpornościowym) zmniejszyłoby prawdopodobieństwo, że biorcy przeszczepu będą otwarci na otrzymywanie wspomnień komórkowych z przeszczepionych narządów. To samo przekonanie zmniejszyłoby prawdopodobieństwo, że członkowie rodziny i przyjaciele, jak również chirurdzy i pracownicy służby zdrowia będą otwarci na słuchanie wspomnień komórkowych pochodzących od biorców przeszczepu. W związku z tym jest niemożliwe określenie, jaka jest rzeczywista skala zmian osobowości – niechęć do zgłaszania takich zmian wydaje się być regułą, a nie wyjątkiem.
Przedstawione tutaj przypadki są nietypowe (ale nie unikatowe), ponieważ biorcy zaobserwowali wyraźne zmiany, które zostały następnie zweryfikowane przez członków rodziny lub przyjaciół biorcy. Ponadto w każdym z tych przypadków informacje o dawcach były szczegółowo weryfikowane przez członków rodziny lub przyjaciół dawcy. W każdym przypadku zmiany zachodzące u biorców poprzedzały kontakt z członkami rodziny lub przyjaciółmi dawcy.
Niezbędne są dalsze systematyczne badania zjawiska wpływu narządu dawcy na jego biorcę. Na Uniwersytecie Arizony trwają badania na próbie ponad 300 pacjentów po przeszczepie w celu oszacowania częstości występowania takich zjawisk przy wykorzystaniu odpowiednio przygotowanych wywiadów i systematycznych pytań.
Ponadto podgrupa pacjentów po przeszczepie jest monitorowana fizjologicznie w celu zbadania biofizycznych synchronizacji serca i mózgu.11
W badaniu testowane są przewidywania oparte na teorii dynamicznych systemów energetycznych zastosowanej do serca. W dziedzinie określanej jako „kardiologia energetyczna” podstawową hipotezą jest to, że informacje i energia są przekazywane elektromagnetycznie między mózgiem i sercem i że dzięki rezonansowi elektromagnetycznemu mózg może przetwarzać informacje pochodzące z serca dawcy.12 Inne formy komunikacji energetycznej są również możliwe i powinny być brane pod uwagę w przyszłych badaniach.13
Dr Pearsall zaobserwował także, że oprócz biorców serca, również biorcy nerek, wątroby i innych narządów wskazywali na zmiany dotyczące węchu, preferencji żywieniowych i emocji. Jednak były one zwykle przemijające i mogą być związane z lekami i innymi czynnikami transplantacji.10
Wyniki badań dotyczących przeszczepów serca wydają się solidniejsze i są silniej związane z historią dawcy. Jeżeli ta obserwacja zostanie zweryfikowana w przyszłych badaniach, implikacje dla fizjologii, a także medycyny klinicznej mogą być znaczące.
Dr Pearsall stał się otwarty na możliwość istnienia pamięci komórkowej oddziałującej na biorców przeszczepu częściowo z powodu jego własnego przeszczepu szpiku kostnego w roku 1987, a także ze względu na jego hawajskie dziedzictwo, które zawsze traktowało serce jako „narząd myślenia, odczuwania, komunikowania się i duchowości”.10
Dr Schwartz i dr Russek stali się otwarci na możliwość istnienia pamięci komórkowej częściowo dzięki odkryciu przez dra Schwartza logiki pamięci systemowej na początku lat 1980., kiedy był profesorem psychologii i psychiatrii na Uniwersytecie Yale,5,6,7 a częściowo za sprawą ewolucji teorii dynamicznych systemów energetycznych w połowie lat 1990., stosowanej do serca przez dr Russek i dra Schwartza.12,14
Jednak pamięć systemowa jest tylko jednym z możliwych mechanizmów pamięci komórkowej. Należy rozważyć także inne mechanizmy (np. pamięć mikrotubul, która również może obejmować proces pamięci systemowej).15
Jeśli przyszłe badania udokumentują dowody na istnienie pamięci komórkowej u pacjentów po przeszczepie, teoretyczne, kliniczne i etyczne implikacje będą ogromne.16
Obecne ustalenia są zgłaszane w nadziei zachęcenia innych do dalszych badań w celu weryfikacji tej hipotezy.
Podziękowania autorów
Pragniemy podziękować rodzinom dawców oraz biorcom i ich rodzinom, którzy odważnie dzielili się swoimi historiami i zgodzili się na ich upublicznienie.
Przedstawione tu przypadki przeszczepu serca pochodzą z próby 74 biorców przeszczepów (23 to przeszczepy serca), z których wszystkie cechowały się nabyciem przez biorców zachowań charakterystycznych dla dawców. Dziękujemy anonimowym recenzentom tej pracy za konstruktywną opinię. Poświęcamy to opracowanie pamięci dawców oraz pamięci naszych ojców Franka Pearsalla, Howarda Schwartza i Henry’ego I. Russka.
O autorach:
Dr Paul Pearsall (1942–2007) był profesorem klinicznym na Wydziale Pielęgniarstwa Uniwersytetu Hawajskiego i autorem ponad 200 artykułów naukowych oraz 15 książek, w tym międzynarodowych bestsellerów, takich jak The Heart’s Code (Kod serca).
Dr Gary E. Schwartz jest profesorem psychologii, medycyny, neurologii, psychiatrii i chirurgii na Uniwersytecie Arizony. Jest dyrektorem Laboratorium Postępów w dziedzinie Świadomości i Zdrowia (Laboratory for Advances in Consciousness and Health), dawniej Laboratorium Systemów Energetycznych Człowieka (Human Energy Systems Laboratory), na Uniwersytecie Arizony.
Dr Linda G. Russek była asystentem klinicznego profesora medycyny na Uniwersytecie Arizony i dyrektorem Laboratorium Nauk o Sercu Fundacji Nauk o Sercu (The Heart Science Laboratory of the Heart Science Foundation) w Tucson w Arizonie.
Przełożył Jerzy Florczykowski
Przypisy:
1. DT. Lunde, „Psychiatric complications of heart transplants” („Powikłania psychiczne po przeszczepach serca”), The American Journal of Psychiatry, 1967, 124:1190–1195.
2. W.F. Kuhn et al., „Psychopathology in heart transplant candidates” („Psychopatologia u kandydatów do przeszczepu serca”), The Journal of Heart and Lung Transplantation, 1988, 7:223–226.
3. F.M. Mai, „Graft and donor denial in heart transplant recipients” („Przeszczep i odmowa dawcy u biorców przeszczepu serca”), The American Journal of Psychiatry, 1986, 143:1159–1161.
4. J.G. Miller, Living Systems (Żywe systemy), McGraw-Hill, Nowy Jork, 1978.
5. G.E.R. Schwartz, L.G.S. Russek, „Dynamical energy systems and modern physics: Fostering the science and spirit of complementary and alternative medicine” („Dynamiczne systemy energetyczne i współczesna fizyka – wspieranie nauki i ducha medycyny komplementarnej i alternatywnej”), Alternative Therapies in Health and Medicine, 1997, 3(3):46–56.
6. G.E.R. Schwartz, L.G.S. Russek, „Do all dynamical systems have memory? Implications of the systemic memory hypothesis for science and society” („Czy wszystkie systemy dynamiczne mają pamięć? Implikacje hipotezy pamięci systemowej dla nauki i społeczeństwa”) w: K.H. Pribram (pod red.), Brain and Values: Is a Biological Science of Values Possible? (Mózg i wartości – czy biologiczna nauka o wartościach jest możliwa?), Lawrence Erlbaum Associates, Hillsdale, Nowy Jork, 1998.
7. G.E.R. Schwartz, L.G.S. Russek, „The origin of holism and memory in nature: The systemic memory hypothesis” („Pochodzenie holizmu i pamięci w przyrodzie – hipoteza pamięci systemowej”), Frontier Perspectives, 1998, 7(2):23–30.
8. G.E.R. Schwartz, L.G.S. Russek, „The plausibility of homeopathy: The systemic memory mechanism” („Wiarygodność homeopatii – mechanizm pamięci systemowej”), Journal of Integrative Medicine, 1998, 1(2):53–60.
9. C. Sylvia, W. Novak, A Change of Heart (Zamiana serca), Little, Brown, Nowy Jork, 1997.
10. P. Pearsall, The Heart’s Code (Kod serca), Broadway Books, Nowy Jork, 1998.
11. L.Z.Y.X. Song, G.E.R. Schwartz, L.G.S. Russek, „Heart-focused attention and heart-brain synchronization: Energetic and physiological mechanisms” („Skupienie uwagi na sercu i synchronizacja serca z mózgiem – mechanizmy energetyczne i fizjologiczne”), Alternative Therapies in Health and Medicine, 1998, 4(5):44–63.
12. L.G.S. Russek, G.E.R. Schwartz, „Energy cardiology: A dynamical energy systems approach for integrating conventional and alternative medicine” („Kardiologia energetyczna – podejście dynamicznych systemów energetycznych do integracji medycyny konwencjonalnej i alternatywnej”), Advances in Mind-Body Medicine, 1996, 12(4):4–24.
13. W.A. Tiller, Science and Human Transformation: Subtle Energies, Intentionality and Consciousness (Nauka i transformacja człowieka – subtelne energie, celowość i świadomość), Pavior, Walnut Creek, Kalifornia, 1997.
14. L.G.S. Russek, G.E.R. Schwartz, „Interpersonal heart-brain registration and the perception of parental love: A 42-year follow-up of the Harvard Mastery of Stress study” („Interpersonalna rejestracja serca i mózgu i postrzeganie miłości rodzicielskiej – 42-letnia kontynuacja badania Harvard Mastery of Stress”), Subtle Energies, 1994, 5(3):195–208.
15. S.R. Hameroff, R. Penrose, „Orchestrated reduction of quantum coherence in brain microtubules: A model for consciousness” („Zaaranżowane zmniejszenie spójności kwantowej w mikrotubulach mózgu – model świadomości”), w: S.R. Hameroff, A.W. Kaszniak, A.C. Scott (pod red.), Toward a Science of Consciousness (Ku nauce o świadomości), The MIT Press, Massachusetts, 1996.
16. G.E.R. Schwartz, L.G.S. Russek, The Living Energy Universe (Wszechświat żywej energii), Hampton Roads Publishing, Charlottesville, Wirginia, 1999.
Od redakcji:
Niniejszy artykuł jest zredagowaną wersją publikacji „Changes in Heart Transplant Recipients that Parallel the Personalities of their Donors” („Zmiany u biorców serca, które odzwierciedlają osobowości ich dawców”) zamieszczonej pierwotnie w magazynie Journal of Near-Death Studies, tom 20, nr 3 (wiosna 2002 roku).
