To właśnie w kierunku „splątania” w obrębie teorii kwantowej zwrócił się Milton Brener, poszukując możliwego wyjaśnienia zjawiska reinkarnacji. Stawia on tezę, że atomy, z których się składamy, mają trwałą naturę i trwają po naszej śmierci. Te atomy stanowią część „narządów mózgowych zajmujących się wspomnieniami” i mogą zostać splątane w obrębie sfery kwantowej, czego konsekwencją jest to, że „mogą, co też czynią, komunikować się ze sobą nawet po śmierci «poprzedniej osobowości», a w niektórych przypadkach mogą, co też czynią, zachować wspomnienia zmarłej osoby” z „wyraźną możliwością, że płody lub małe dzieci mogą być odbiorcami splątanych cząstek z organów pamięci dawnych osobowości”.¹⁵

Dla Boba Gooda, dyrektora wykonawczego International Association of the Science of Reincarnation (Międzynarodowe Stowarzyszenie Nauki o Reinkarnacji), to nie atomy same w sobie dostarczają wyjaśnienia, ale energia, która je tworzy. W niedawno opublikowanej książce The Matrix of Consciousness (Matryca Świadomości)¹⁶  Good, który jest jej współautorem wraz z Deanem Radinem, Stephanem A. Schwartzem, Titusem Rivasem i Cathie Hill, twierdzi, że skoro nasze ciała wymieniają każdą komórkę co dwa do siedmiu lat, nasza świadomość nie może być zależna od naszych ciał. Autorzy przedstawiają „matematyczny wywód, że ładunek elektryczny mierzony przez elektrokardiogram (EKG) to tak naprawdę ty” – „mówiąc wprost, nie jesteś materią, lecz energią”. Dochodzą do wniosku, że istnieje „wiele dowodów na to, iż to, co jest uważane za «ty», gdy twoje ciało się zmienia, nie jest przechowywane w komórkach, ale w energii”.

Zatem jak „ty”, twoja świadomość, jest przechowywana w tej energii? Autorzy wskazują na odkrycie, że nasze wspomnienia są przechowywane w postaci fal w całym naszym ciele. Biorąc pod uwagę, że mamy zarówno stan cząsteczkowy („ty, tu i teraz”) oraz stan falowy, autorzy opisują nasze życia jako „fraktalne iteracje” (zasadniczo powtarzające się wzory) naszej świadomości. Ponieważ „topologia informacji jest fraktalna, możemy wywnioskować, że informacja, która jest tobą, zachowuje spójność po tym, jak twoje ciało znika”. Nasza świadomość nadal będzie istnieć po naszej śmierci – nasze nienaruszone wspomnienia z tego życia będą kontynuowane w odrębnej formie falowej.

Co więcej, autorzy wskazują na „statystyczny dowód na to, że ładunek elektryczny powraca do innych istnień w innych ciałach podobnie do wysyłania i odbierania plików na naszych komputerach z chmury” – „elektryczny transfer informacji, która jest nami, jest fraktalem procesu, którego używamy do wysyłania i pobierania informacji z chmury”. Nie tylko mamy więc „nielokalną świadomość” (co autorzy opisują jako aspekt świadomości niezależny od czasoprzestrzeni i nierezydujący w fizjologii organizmu), ale wszystkie nasze świadomości są współzależne i wzajemnie powiązane.

W jeszcze innym wyjaśnieniu mechaniki wspomnień z innego życia emerytowany profesor fizyki Amit Goswami również podziela pogląd, że nasza pamięć rezyduje poza naszym mózgiem. Stwierdza on, że istnieje „wiele empirycznych dowodów” na przedstawiony przez niego kwantowy model trwania po śmierci i reinkarnacji.¹⁷

 

Pomysł polega na tym, że część naszej pamięci (nazwijmy ją pamięcią kwantową), w szczególności ta związana z naszym uczeniem się, jest nielokalna, co oznacza, że ta pamięć rezyduje nie w mózgu, ale całkowicie poza czasem i przestrzenią. W ten sposób ta pamięć może transmigrować przez przestrzeń i czas bez sygnałów i bez transferu energii.

 

Empiryczne dowody wskazujące na nielokalną naturę zapisu pamięci wyuczonej czynności Goswami czerpie z eksperymentu przeprowadzonego w latach 1960. przez neurofizjologa Karla Lashleya:

 

…[Lashley] wytrenował szczury, aby znajdowały ser w labiryncie w kształcie litery Y, a następnie systematycznie zaczął odcinać części mózgu badanego szczura, aby sprawdzić, czy zachował on tę umiejętność. Co dziwne, odkrył, że nawet po usunięciu pięćdziesięciu procent mózgu wytresowany szczur potrafił znaleźć drogę do sera. Jedynym sensownym wnioskiem jest to, że zapis pamięci wyuczonej czynności jest nielokalny…

 

Zatem gdy umieramy, nasze fizyczne ciało umiera, jednak nasza dusza (nabyte umiejętności naszego subtelnego, niefizycznego ciała, które Goswami nazywa „kwantową monadą”) przeżywa jako nielokalna pamięć, która zainkarnuje do innego fizycznego ciała w przyszłości.¹⁸ Rzeczywiście, „wydaje się… że… pewne wcielone jednostki są skorelowane poprzez kwantową nielokalność” i „dzielą tę samą kwantową monadę w sposób ciągły; to właśnie one mogą być nazwane swoimi reinkarnacjami”. „Zasadniczo wykorzystanie takich kwantowych monad jest dostępne dla każdego z nas”. A jeśli „nielokalne okno dowolnej osoby, które łączy wszystkie jej inkarnacje, jest otwarte dla każdego, kto wie, jak patrzeć”. Ostatecznie Goswami dochodzi do wniosku, że „w zasadzie świadomość jest jedna”. Odnosi się on do starożytnego terminu „akasza”, aby określić tę nielokalną pamięć, które to pojęcie wywodzi się z sanskrytu i oznacza poza czasem i przestrzenią – „pamięć zapisaną w akaszy, pustce – nigdzie”. To przywodzi na myśl Kronikę Akaszy, o której wspominaliśmy wcześniej. To, że takie wspomnienia są zapisane „poza przestrzenią i czasem”, podkreśla dodatkowo nasz pogląd, iż nasze wspomnienia z innego życia mogą dotyczyć w równym stopniu równoległych, jak i przeszłych oraz przyszłych żyć.

 

Natura naszej „pamięci zbiorowej”

Nie tylko w pracach tych, którzy badają rolę fizyki kwantowej we wspomnieniach z poprzedniego życia, znajdujemy możliwe wsparcie dla naszego rozumienia tego zjawiska. Dla Karla Junga ta zbiorowa pamięć była „zbiorową nieświadomością”. Związana z tym wizja dra Ruperta Sheldrake’a mówi o rezonansie pamięci działającym w ramach „pola morficznego”. Opisuje on ten proces następująco:

 

Rezonans morficzny to wpływ poprzednich struktur aktywności na kolejne podobne struktury aktywności zorganizowane przez pola morficzne. Umożliwia on przekazywanie wspomnień z przeszłości zarówno w przestrzeni, jak i w czasie… Oznacza to, że wszystkie samoorganizujące się systemy, takie jak molekuły, kryształy, komórki, rośliny, zwierzęta i społeczności zwierzęce posiadają pamięć zbiorową, z której każda jednostka czerpie i do której wnosi swój udział.¹⁹

 

W wywiadzie, którego udzielił Quest Magazine, Sheldrake sugeruje, że:

 

...poprzez rezonans morficzny wszyscy możemy dostroić się do pamięci zbiorowej, wspomnień wielu ludzi z przeszłości. Jest teoretycznie możliwe dostrojenie się do wspomnień konkretnych osób. Można to wyjaśnić subiektywnie jako pamięć przeszłego życia.²⁰

 

Dr Bruce Lipton przedstawia bardzo podobną perspektywę dotyczącą wspomnień z innych żyć, ale ujętą w ramy jego rozumienia jako biologa komórkowego.²¹ Postuluje on, że w naszym ciele każda komórka posiada unikalny zestaw receptorów tożsamości zlokalizowanych na zewnętrznej powierzchni błony, które działają jak anteny odczytujące sygnał jaźni w otaczającym nas środowisku. Twoje poczucie „ja” pochodzi nie z samych komórek, ale z tych receptorów, które „pobierają” twoje poczucie „ja” z otaczającego cię środowiska.