Petroglify te odkrył pewien zbieracz kauczuku w roku 1909. Kolejną osobą, które je widziała, był dominikański misjonarz, Vicente Cenitagoya. Było to w roku 1921. Obiekt składa się z wielu głęboko rytych w skale glifów pokrywających aż do wysokości dziewięciu stóp (2,7 m) prostopadłą ścianę skalną o długości ponad 100 stóp (30 m) i 75 stóp (23 m) wysokości. Znajduje się ona na południowym brzegu Rio Palatoa. Glify zawierają takie elementy, jak twarze w kształcie serca (niektóre z podwójnymi obwódkami), spirale, zygzaki, słońca, „zawijasy X” i inne trudne do opisania formy.
Niektórzy naukowcy uważają, że te petroglify zawierają inkaskie elementy i stanowią część mapy. Mogą wskazywać drogę do Paititi.
Dzisiaj wielu sądzi, że Paititi leży gdzieś na obszarze Paucartambo w Peru na wschód od Cuzco w kierunku rzeki Madre de Dios. To ten sam obszar, na który wskazywał brat Lucero, jako przepuszczalne miejsce położenia Gran Paititi.
Autor artykułu pokazujący petroglify znajdujące się na wschód od Cuzco przedstawiające lamy – być może wskazujące kierunek do Paititi?
W roku 1971 na poszukiwanie Paititi wyruszyła amerykańsko-francuska wyprawa kierowana przez Boba Nicholsa, Amerykanina, który miał za sobą lata doświadczeń w penetrowaniu dżungli i pisał artykuły podróżnicze dla Peruvian Times w latach 1960. Ta złożona z trzech odkrywców grupa próbowała dotrzeć do Paititi, idąc w górę rzeki Río Pantiacolla od południa. Jednak po kilku miesiącach słuch o nich zaginął i nawet sfinansowana przez ich rodziny grupa poszukiwawcza nie odnalazła ich. W roku 1972 japoński badacz Y. Sekino zdołał skontaktować się z Indianami Machiguenga z tych terenów, od których dowiedział się, że ci trzej poszukiwacze zginęli. Chociaż odzyskano ich taśmy filmowe i kilka notatników, nigdy nie odnaleziono ich ciał. Gregory Deyermenjian, amerykański antropolog z Bostonu, uważa, że grupa Nicholsa poszła w górę rzeki Río Pantiacolla w celu dotarcia do Gran Paititi, które ich zdaniem znajdowało się w górach między Río Pantiacolla a Río Pinipini.
Wszystkie te wyprawy kierowały się jedną wskazówką, że Paititi znajduje się na obszarze wokół Paucartambo, w górach na północny wschód od środkowego Cordillera Paucartambo, terenu znanego jako Mameria.
Wikipedia informuje, że w roku 2001 włoski archeolog Mario Polia odkrył raport misjonarza Andresa Lopeza w archiwum jezuitów w Rzymie. W tym dokumencie z około roku 1600 Lopez opisuje wielkie miasto zasobne w złoto, srebro i klejnoty położone w środku tropikalnej dżungli nazywane przez miejscowych Paititi. Ów misjonarz powiadomił o swoim odkryciu Papieża. Jak twierdzi Wikipedia:
Raport Lopeza i jego odkrycie były szeroko rozpowszechnione, chociaż jego treść pochodzi z trzeciej ręki i jest mało wiarygodna, bowiem sam Lopez nigdy nie widział Paititi, ale tylko słyszał o nim od tubylców. Raport skupia się na historii cudu dokonanego na dworze króla Paititi za pomocą krucyfiksu zabranego tam przez grupę ochrzczonych Indian. Wiele innych źródeł historycznych z okresu kolonialnego (wieki XVI–XVIII) odnosi się do Paititi, jego możliwych lokalizacji i poszukujących go wypraw. Najtreściwsze dokumenty pozostawili po sobie Juan Álvarez Maldonado (1570), Gregorio Bolívar (1621), Juana Recio de Léon (1623–1627), Juan de Ojeda (1676) i Diego de Eguiluz (1696).
Wikipedia informuje, że w roku 1997 norweski biolog Lars Hafskjold wyruszył z Puerto Maldonado w Madre de Dios w Peru. Chciał skontaktować się ze starożytnym plemieniem Toromona i odkryć pochodzenie legendy o Paititi. Zniknął gdzieś w niezbadanych częściach Boliwii i nigdy nie został odnaleziony.
W czerwcu 2001 roku wyprawa Kota Mama II kierowana przez Johna Blashforda-Snella zlokalizowała duże starożytne ruiny w dżungli na wschód od jeziora Titicaca w Boliwii, które uważa się za identyczne z odkrytymi wcześniej przez Hansa Ertla.
W roku 2002 polski odkrywca Jacek Pałkiewicz zorganizował wyprawę pod patronatem rządu Peru zmierzającą w górę rzeki Madre de Dios w poszukiwaniu Paititi. Ostatecznie zasłynął zlokalizowaniem źródła Amazonki. Napisał kilka książek o swoich odkryciach, w tym El Dorado: Polowanie na legendę.
Gregory Deyermenjian i wyprawa Paititi-Mameria z roku 1986
Gregory Deyermenjian i brytyjski fotograf Michael Mirecki zorganizowali własną wyprawę do tego samego regionu w roku 1984. Zaczynając od podróży ciężarówką z Cuzco, jechali jeden dzień do Paucartambo, gdzie skompletowali grupę złożoną z sześciu osób na dziesięciu koniach. Następnie wyruszyli w górę rzeki Río Paucartambo nad Cordillera Paucartambo.
Greg Deyermenjian i członkowie wyprawy pakują ekwipunek na konia przed wyprawą do Paititi w roku 1986.
