Dyskusja

Od roku 1982 przejrzałem kilka tysięcy 24-godzinnych analiz steroidów w moczu (które zawsze wykazują obecność estronu, estradiolu i estriolu) zarówno dotyczących moich pacjentów, jak i pochodzących od pacjentów innych lekarzy przysyłających próbki do Laboratorium Meridian Valley. Chociaż większość kobiet ma sprzyjający współczynnik estrogenowy, znacząca mniejszość ma stosunkowo niski estriol (i niskie EQ), a ich większa część ma wyższy estron od estradiolu. Podczas suplementacji samym estradiolem przy objawach menopauzy większość kobiet, u których wstępne testy wykazują niskie frakcje estriolu, mają ciągle niższe frakcje estriolu, a stosunkowo wyższy poziom estronu i estradiolu.

Japonia ma najwyższe przeciętne dzienne spożycie jodu i jodku na świecie. To raczej nie zbieg okoliczności, że japońskie kobiety stosujące tradycyjną japońską dietę mają zarówno najwyższe przeciętne poziomy estriolu w surowicy, jak również najniższy wskaźnik raka piersi na świecie. Byłoby raczej rozsądne naśladowanie natury w postaci trwającego ponad 3000 lat japońskiego eksperymentu z dietą jodową i włączenie przynajmniej japońskich ilości jodu do naszych zaleceń dla kobiet chcących zmniejszyć ryzyko raka, zwłaszcza wśród kobiet z niskimi współczynnikami estrogenowymi.

 

Wnioski

Większość powyższych danych zgromadzono na przestrzeni kilku dekad stosowania bioidentycznej hormonalnej terapii zastępczej i klinicznych badań laboratoryjnych nad tą terapią, a to wszystko w ramach już prawie 50 lat medycznej praktyki wykorzystującej naturalne substancje i energie. Oczywiście takie dane nie są zamiennikiem wielkoskalowych kontrolowanych badań, ale można je wykorzystać do nadania kierunku i jako wskazówki w przyszłych badaniach. Dopóki się ich nie przeprowadzi, te aktualne nieliczne dane wydają się potwierdzać obserwacje Paracelsusa i wielu innych mniej znanych lekarzy, którzy zauważyli, że jak najściślejsze naśladowanie natury jest najlepszą i najbezpieczniejszą praktyką medyczną.

 

Podziękowanie

Jestem wdzięczny Patrickowi Frielowi za zebranie danych (wykorzystanych w niniejszym artykule), skorelowanie ich i jego ciągłe wysiłki badawcze, tak biblioteczne, jak i laboratoryjne. Jestem także wdzięczny byłemu personelowi Laboratorium Meridian Valley, w tym Brianowi Schliesmannowi i Lynn Robinson za zebranie i skorelowanie danych. Dziękuję też Carrie Scharf za nieocenioną pomoc w przedstawieniu danych.

 

O autorze:

Dr Jonathan V. Wright jest absolwentem Uniwersytetu Harvarda i Uniwersytetu Michigan. Jest prekursorem badań i stosowania naturalnych kuracji. Jako pierwszy opracował i wprowadził w roku 1982 kompleksowe wzorce bioidentycznych hormonów (w tym estrogenów, progesteronu, DHEA i testosteronu) oraz kierował rozwojem testów prowadzących do zapewnienia ich bezpiecznego stosowania. Inne jego osiągnięcia obejmują zapoczątkowanie skutecznego naturalnego leczenia eliminującego astmę dziecięcą, opracowanie naturalnego leczenia powstrzymującego utratę wzroku lub poprawiającego widzenie u większości osób z „suchym” zwyrodnieniem plamki żółtej, pionierskie zastosowanie aldosteronu w celu odwrócenia związanego z wiekiem ubytku słuchu, odkrycie wpływu jodu na metabolizm estrogenu oraz kobaltu na detoksykację steroidów, a także popularyzowanie stosowania naturalnego cukru D-mannozy do eliminacji zakażeń układu moczowego. Jest dyrektorem medycznym założonej przez siebie Kliniki Tahoma mieszczącej się w Tukwila w stanie Waszyngton (TahomaClinic.com). Napisał 13 książek i wiele artykułów medycznych. Od roku 1994 pisze do ukazującego się co miesiąc biuletynu Green Medicine (Zielona medycyna), którego jest także wydawcą. Dotychczas w Nexusie ukazało się sześć artykułów jego autorstwa: „Nikotynamid i choroba zwyrodnieniowa stawów” (nr 115), „Zapobieganie i leczenie cukrzycy w ciąży” (nr 116), „Jod w zapobieganiu i leczeniu raka piersi” (nr 127), „Wprowadzenie do gastropauzy” (nr 130), „Ksylitol – remedium na próchnicę zębów” (nr 135) i „Leczenie D-mannozą zakażeń dróg moczowych” (nr 146). Więcej o nim i jego biuletynie dowiedzieć się można odwiedzając stronę internetową zamieszczoną pod adresem GreenMedicineNewsletter.com.

 

Przełożył Michał Fiejtek

 

Bibliografia

• J. Needham, L. Gwei-Djen, Science and Civilization in China, Volume 5: Chemistry and Chemical Technology. Part V: Spagyrical Discovery and Invention: Physiological Alchemy (Nauka i cywilizacja w Chinach, tom 5: Chemia i technologia chemiczna. Część V: Spagiryczne odkrycia i wynalazki: Fizjologiczna alchemia), Cambridge University Press 1983.

• „Bio-Identical Steroid Hormone Replacement Selected Observations From 23 Years of Clinical and Laboratory Practice” („Wybrane obserwacje na temat bioidentycznej steroidowej hormonalnej terapii zastępczej z 23 lat praktyki klinicznej i laboratoryjnej”), Annals of the New York Academy of Sciences, 2005, 1057:506-524.

• Writing Group for the Women’s Health Initiative Investigators, „Risks and benefit of estrogen plus progestin in healthy postmenopausal women: principal results from the Women’s Health Initiative Randomized Controlled Trial” („Ryzyko i korzyści z estrogenu plus progesteronu u zdrowych kobiet po menopauzie – główne wyniki randomizowanego kontrolowanego badania Inicjatywy na Rzecz Zdrowia Kobiet”), Journal of the American Medical Association, 2002, 288:321–333.

• V. Beral i Million Women Study Collaborators, „Breast cancer and hormone-replacement therapy in the Million Women Study” („Rak piersi i hormonalna terapia zastępcza w Badaniu Miliona Kobiet”), Lancet, 2003, 362(9382):419–427.

• L. Robinson, B. Schliesmann, J.V. Wright, „Comparative measures of serum estriol, estradiol and estrone in non-pregnant menopausal women: a preliminary investigation” („Porównawcze pomiary estriolu, estradiolu i estronu w surowicy u niebędących w ciąży kobiet z menpauzą – badanie wstępne”), 1999.

• P. Friel, C. Hinchcliffe, J.V. Wright, „Hormone replacement with estradiol: conventional oral doses result in excessive exposure to estrone” („Hormonalna terapia zastępcza estradiolem – konwencjonalne doustne dawki skutkują nadmiernym wystawieniem na działanie estronu”), Alternative Medicine Review, 2005, 10:36–41.

• L. Stehman-Breen, C.G. Anderson, D. Gibson et al., „Pharmacokinetics of oral micronized beta-estradiol in postmenopausal women receiving maintenance hemodialysis” („Farmakokinetyka doustnego mikronizowanego beta-estradiolu u kobiet po menopauzie poddawanych hemodializie podtrzymującej”), Kidney International, 2003, 64:290–294.